Goede Vrijdag. Om drie uur in de middag de duisternis en rouw, maar ook – voordat de hanen kraaiden – de verloochening, tot drie maal toe. Pappa, met dit gedicht breng ik dit dichterbij. Er is nog zoveel achterstallig onderhoud.

En de opstanding op de derde dag? Daar hebben we het voorlopig niet over. Al wens ik ons allemaal een zalig Pasen.

—

Drie jaar geleden

dat je hem stiekem kneep

Al die tijd, negeerde ik

jou, samen met mijn pijn

jou, samen met mijn schuldgevoel

jou, samen met mijn angst

Paniek

die zich

in het duister van mijn slaap

vergrijpt

maar ook …

jou, samen met mijn liefde

voor al die samen met jou

al dat samen met jou

wegvluchtte uit mijn leven

Wat rest mij nog

dan de hunkering naar

de dood

En dan komen ze

nat en diep

met snot en slijmerige afschuw

verwaterde pijn

Er is zoveel

dat jij mij

onthield

—

Pappa, er mocht geen muziek zijn toen je in coma lag, maar ik heb toch gezongen. Ik weet niet meer welk lied. Had ik dit lied van de Phantom of the Opera toen maar uit mijn hoofd gekend.

Opgenomen door Ronald Berkens van www.studioh7.nl

Het was echt een speciale ervaring, deze opname, met koptelefoon en al. Dank je wel, Ron!